Aylardan Kasım… Güneş ışığını gönderdi ama tam olarak aydınlık yok. Her sabah işe giden milyonlarca insan gibi o da işe gidiyordu. Hani insanoğlu acelecidir ya; o da telaşla işe yetişmeye çalışıyordu.

Yine kafasında sürekli yaşadığı problemler vardı. Çocuğunun okul masraflarını düşünürken, bir de eşiyle dün akşamki tartışma canını sıkmıştı. İşe gidince de  patronun laf sokmalarına maruz kalıyordu. Velhasıl, zihni karmakarışıktı.

Bilseydi ki problemlerin çözümü insanın kendinde gizli… Dertlenir miydi bu kadar? Bilseydi ki insanoğlu  tartışmaya meyilli… Yapılması gereken sadece geri çekilmek… Kafasına bu kadar takar mıydı?

Harcamalarını planlayabilseydi ve ihtiyaç ile isteklerini daha iyi ayırt edebilseydi… O zaman, sabit gelirine uygun hareket edeceği için,  derin düşüncelere dalmasına gerek kalır mıydı?

İnsan bilmediği zaman, olup bitenleri çok yorucu buluyor.

İşte öyle bir günde; çocuğunun taleplerini ilettiği,  eşiyle arasının limoni olduğu…  Ayakları geri geri giderken, mecburiyetten yola koyulmuşken… Dakikalar sonra… Karşıdan karşıya geçerken son bulan bir yaşam öyküsünün baş kahramanı oldu…

İşte bu kadar kısa süre içerisinde insanoğlunun yaşam değişimi… Herkesin kaçınılmaz sonucuna götürdü onu.  Zaten her yolun sonu buraya çıkacaktı somut dünyada. Bir somutluğun somut bir bitişi olacaktı.

İnsanı farklı yapan soyutluğu..  Kim bilir belki  o da sabah,  yolda gördüğü herkese tebessüm etmeye çalışmış, elindeki simitten birazcık koparıp yerde rızkını bekleyenlere ikramda bulunmuştu. Gökyüzüne, ağaçlara bakıp, içine huzur doldurmuştu. Kuşların ahenkli hareketlerinde yaratıcıyı görmüştü belki de...

Kim bilir? Belki böylesi gerçekçi davranışların ardından son bulmuştu yaşamı… Kim bilebilir ki gerçekten  içinde neler olduğunu, ona en yakın olandan başka.

Kim bilebilir ki neleri beraberinde götürdüğünü ve neleri arkasında bıraktığını. Yada kim bilebilir keşke biraz daha kalabilseydimlerini keşkelerini…

Kim bilebilir pişmanlıklarını, öfkelerini, samimiyetini ve netliğini. O’ndan başka kim bilebilir?

Her yolun sonu O’na çıkarken… İnsan hiç düşünmeden o yolun sonuna gelebilir mi? Ne yazık ki gelebilir. Hikayenin kahramanı gerçekten düşünen biri miydi; bilinmez. Sonuna düşüncesizce gelinen her yol sadece, boşa geçirilmiş günlere şahitlik etmiştir.

Üzücü olan, gidenin bir daha geri gelmeyeceğini bilmek değildir. Biraz sonra…Çok az sonra, bizim de gideceğimizi  bilmemektir… Gideceğimizi ve aslında vazgeçilmez zannettiklerimizden, bir celsede ayrılacağımızı…

Ey insan,

Az sonra ne olacak biliyor musun?

                                                                                                   ===

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

===

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”