Hayata ağlayarak gözümüzü açıyor,

Ağlatarak kapatıyoruz.

Belli bir süremiz var, hep burada kalamıyoruz.

Giderken de ne varsa burada bırakıyoruz.

 

Yanımıza ne mi alıyoruz?

Maddi manevi paylaşımlar, giderilen ihtiyaçlar,

İşlediğimiz hayırlar, helal edilen haklar,

Adımıza edilen dualar, istenen rızalar

Ve tabi ki hatalar, pişmanlıklar,

Tövbeler, af için beslenen umutlar.

Şükürler ve dualar, hiç hesapta olmayanlar,

Bile isteye yapılanlar, bir türlü saķınılamayanlar...

Tartışmalar, küslükler, özürler,

Biraz da zorbalıklar, nankörlükler.

Kötülükler, çirkinlikler, iyilikler, güzellikler...

 

Hayat bir başlıyor, bir son buluyor.

Süremiz sınırlı, yaşanan her şey sınav oluyor.

Faydamız varsa hayatta, anlamımız oluyor.

Aldığımız her nefesle, verdiğimiz her tepkiyle,

Yaptığımız her seçimle akıbetimiz belirleniyor.

Mesele yaşamaya çalışmak değil

Sınavdan geçebilmek oluyor.

Bize ayrılan sürenin sonuna gelince,

Hesabımız kesilip, bir hüküm verilince,

Hakkımıza ne düşer belli oluyor.

 

İşte gidiyor gitmekte olan.

Gözlerde yaş, kalplerde acı var.

Şifa, rahmet, merhamet için

Rabbimize dualar, niyazlar, yakarışlar...

Ve gidiyor gitmekte olan.

Tam olması gereken zamanda,

Ne bir gün öncesi ne bir gün sonrasında...