BÖYLE Mİ OLACAKTI?

Böyle mi olacaktı bu üniversite hayatı? Ara sınav haftası gelip çatmıştı. Ancak Ali, kendisini henüz bu yoğunluğa hazır hissetmiyordu. Daha üniversite hayatının keyfini çıkaramamıştı bile. “Nereden gelip çatmıştı bu baskılı dönem!” Öncesinde okul için kurduğu hayaller, yaşadıklarıyla pek örtüşmüyordu. Oysa neler düşünmüştü üniversite hayatı için… Çimenlerin üzerinde oturan gitar çalıp şarkı söyleyen, kişisel gelişim kitapları okuyan gençler. Modern sınıflar ve laboratuvarlarda esprili hocalarla yapılan dersler. Şık ve lüks kafeteryalarda içilen kahveler, yapılan uzun sohbetler. Kocaman ağaçların olduğu kampüste, sevgiliyle el ele gezmeler. Bunların hiçbirini henüz yaşamaya vakti olmamıştı.

Okula başlar başlamaz, hemen bir arkadaş grubu edindi. Çok irdelemeden, selamlaştığı herkesle kaynaşmaya, ilişki kurmaya çalıştı. Dersler yoğunlaştıkça arkadaş grubu yavaş yavaş dağılmaya başladı. Herkes ödevleri için deli gibi  koşturuyordu. Ali’nin  kendi gibi düşünen “Artık üniversiteliyiz, istediğimiz zaman istediğimiz kadarını yaparız!” diyen arkadaşlarıyla yakınlığı arttı.

Köklü bir üniversite kazanmıştı ama binalar eski, derslikler ve laboratuvarlar beklediği gibi değildi. Hocalar ise gayet ciddi, ilk haftadan ödev-projeler veren, mesafeli kişilerdi. Okulunnamına yakışır mezunlar vermeyi hedefledikleri bir disiplin sergiliyorlardı. Güya üniversiteydi ama derslere devam zorunluluğu vardı.

Öyle lüks bir kafeterya ile de karşılaşmadı.  Kantinleri tıka basa dolu oluyordu. Kampüs dışında cadde üzerinde hoşuna giden birkaç mekân vardı. Arkadaşları ile birlikte sohbet ederken orada  zamanın nasıl geçtiğini anlamıyordu. Hatta bazen derse yetişmekte zorlanıyordu. Yoğun ve zorlu bir ders dönemi olmuştu.  Okul-kütüphane-fotokopi arasında mekik dokuyan öğrenciler güncel hayatının bir parçasıydı.

Ali, beklentilerini karşılamayan bu ortamda olmaktan mutsuzdu. Yine de ısrarla kendi ortamını kurmak ve hayallerini yaşamak istiyordu. Devam edilmeyen dersler, yerine getirilmeyen sorumluluklarla 7 hafta geride kalmıştı. Ara sınavlar yakınlaşmasına rağmen Ali not toplama, ders çalışma rutinine alışamadı. Pazartesi sabahı ilk sınavına girdiğinde problemi fark etti. Sevdiği derslerden biri olmasına rağmen konulara hiç hâkim değildi. Sonraki günlerdeki sınavlara hazırlanacak vakti olmamıştı.  Panikledi ve bir çıkış yolu aramaya başladı. Aklına aile hekimi olan teyzesi geldi. Onu arayarak çok zor durumda olduğunu söyledi. Hastalandığı için derslerine çalışamadığını ve kendisine istirahat raporu yazmasını istedi. Teyzesi başta inanmasa da Ali’nin okul başarısının düşmesini istemediği için raporu yazdı. Mazeret sınavlarına iyi çalışıp, notlarını düzeltme koşulu ile rapor verdiğini birkaç kez yineledi. Ali, bulduğu bu anlık çözüm için gayet mutluydu. “Mazeret sınavlarına hazırlanırım, daha vakit var nasılsa” dedi.

“Sorular muhtemelen aynı olur” diye düşünerek arkadaşlarından sınavda çıkan soruları topladı. O soruların cevaplarını ezberledi. Mazeret sınavlarına gireceği hafta, işler pek de umduğu gibi gitmedi. Akut bronşit olmuş enfeksiyon ciğerlerine kadar inmişti. Hem ateşi vardı hem de çok bitkindi. Dönem sonu sınavlara girmek için bu sınavlara katılması gerekiyordu. Aksilikler peşini  bırakmadı ve beklediği sorular çıkmadı. Hatta hiç tahmin etmediği konulardan sorular vardı.

Dönem içi süreç kötü geçince dönem sonu toparlarım ümidi oluştu. Derslerin tekrar başlamasıyla okula adapte olmaya çalıştı. İki hafta kadar derslerine düzenli girmeye gayret etti. Ama kampüs dışındaki hayat ona daha cazip geliyordu. Sınavlara daha süre var düşüncesiyle, yine asıl yapması gerekenleri erteledikçe erteledi. Dönem sonu sınavları gelip çatmıştı. Kendisinin farkında olan Ali, bu sefer işini riske atmak istemiyordu. İlk gün çalışkan bir arkadaşını ikna edip arkasına oturdu. Sınavda ona bakarak ortalama bir puan almayı hedefledi. İkinci gün, ders hocasının oturma düzenini değiştirmesi nedeniyle sınavı kötü geçti. Üçüncü gün ise kopya hazırladı ama bu konuda çok usta olmadığı için yakalandı. Kopya çektiği için hakkında disiplin soruşturması açıldı ve uyarı cezası aldı.

Ali, geçirdiği soruşturmadan sonra kendini ailesine ve okula karşı çok mahcup hissediyordu. Ders çalışmayı ertelemesi ve anlık hazları onu yanlış çözümlere sürüklemişti. Önünde daha 4 yıllık bir süre vardı ve bu şekilde yol alması mümkün değildi.

Artık şapkayı önüne koyup düşünme zamanı gelmişti. Danışman hocası ile konuşmaya karar verdi. Olup biteni baştan sona tek tek anlattı.

Levent Hoca, öğrencileriyle ilgili, duyarlı bir eğitmendi. Ali’nin durumunu yargılamadan dinledi.

“Evet Ali, hepimiz hayatımızda farklı beklentilere girer, bu beklentilerimiz karşılanmadığında da mutsuz oluruz. Ancak insan her zaman kendi için iyi olanı isteyemeyebiliyor. Daha kötüsü, bunun farkında olmayabiliyor. İsteklerimizde ısrar ettiğimizde de farklı-yanlış çözüm yolları bulabiliyoruz. O zaman da işler daha çok sarpa sarıyor. “

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; “Hayatta heplik ve hiçlik yoktur.” Hayatta her şey tümden sıkıcı veya tümden eğlenceli olmaz. Her şeyin olumlu yönleri gibi olumsuz yönleri de olur.

“Tavsiyem, öncelikle üniversite hayatını mevcut şekliyle kabul etmen olur. Her süreçte acı ve haz veren durumlarla karşılaşırız. Bu tamamen sıkıcı veya yorucu bir hayat da değil elbette. Dahası iş hayatı farklı mı sanıyorsun. Okul bitip işe girdiğinde de o işin sevdiğin taraflarının yanında sevmediğin tarafları da olacak. O zaman ne yapacaksın, istifa mı edeceksin? Evlendiğin kişinin de her yönünü sevmeyeceksin. Gıcık olduğun taraflarını gördüğünde boşanmak mı isteyeceksin? “

“Önce üniversiteye geliş amacını tekrar gözden geçir, istersen! Sonra seni amacına taşıyacak hamleleri düşün! Bunları yaparken  faydanın yanına nasıl keyif katarsın buna bak! Portakal çok faydalı ama acı değil, gayet de lezzetli. Öyle değil mi? Rotanı buna göre belirlersen, işler yolunda gider.”

Ali, Levent Hoca ile görüştükten sonra rahatlamıştı. Problemi  okulun sadece ona keyif veren taraflarla ilgili beklentiye girmesiydi. İşin fayda kısmına odaklanırsa bu kısmı halledebilirdi. Artık Ali umutla ve daha az beklentiyle çıktığı kapıdan yeni bir hayata adım atıyordu.