PEKİ KİM BEĞENSİN?

Okulda karne günüydü. Öğretmenler odasındaki masada oturacak yer yoktu. Herkes karne telaşı içindeydi. İçeriye pembe eteği ve beyaz gömleğiyle Elif Öğretmen girdi. Sıcaktan yanakları al al olmuştu. Hemen soğuk su alıp oturacak yer aradı. Cam kenarındaki koltuğa oturdu. Suyunu içip ferahlayınca etrafına bakınmaya başladı. Yaz planları konuşulmaya başlanmıştı bile.

Gözüne Tuğba Öğretmen takıldı. Her bir karneyi ayrı ayrı şeffaf dosyaya koyuyordu. Her zaman işini titizlikle yapardı. Dersine hazırlık yapar öyle girerdi. Her bir öğrencisiyle yakından ilgilenirdi. Bazen de onlara ev ziyareti yapardı. Okulun kıymetlisiydi, hem öğrenciler hem de arkadaşları onu çok severdi.

“Onun beğenilmesini sağlayan şey neydi?” dedi Elif kendi kendine.

Bunları düşünürken Ayşe Öğretmeni gördü. Bugün daha da şıktı. Giyim kuşam onun için çok önemliydi. Sürekli alış veriş yapardı; ayakkabı, kıyafet, çanta… Elif onun neden böyle yaptığını düşündü.

“İnsan neden sürekli bir şeyler alır? Çok fazla kıyafeti varken bir yenisini daha almak, sürekli alış veriş sitelerinde zaman kaybetmek…"

"İnsan bunu daha çok beğenilmek, ilgi görmek için yapar.”

Oysaki insanlar ilk tanıştıkları zaman kılık kıyafeti önemser. Güzel giyinmiş olanı beğenir ama uzun süreli ilişkilerde bu pek önemli değildir. Derdin varken aradığın kişi sana moral veren, çözüm üreten kişi olur. En sevdiğin öğretmen en güzel giyinen değildir. Gerçekten sevilen kişi karşısındaki insana iyi gelendir.

Elif bunları düşünürken yanına çayıyla Merve Öğretmen geldi. Yine sinirlenmiş bir şeyler anlatıyordu:

-          O kadar program yaptım, panolar hazırladım, hiç kimse de eline sağlık demedi. Verdiğim emekler hep boşa. İnsan takdir eder ya. Diğerleri bir şey yapınca takdir ediliyor ama. Gerçekten bu durum beni çok etkiliyor hiçbir şey yapasım yok artık.

Merve Öğretmen gerçekten çok çalışırdı. Sürekli birileri onu takdir etsin isterdi. Kimse de ona, ne güzel olmuş demezdi. Neden böyle oluyordu ki?

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: “İnsan bir yerde var olmaya çalıştıkça aslında yok olur.”

Tuğba Öğretmene gözleri döndü tekrar. Karnelerini bitirmiş, çayını yudumluyordu. Onun insanlar tarafından beğenilmesinin sebebi neydi ki acaba?

İşini çok iyi yapardı. Nöbetini tam tutardı, nöbet yerinden ayrılmazdı. Birileri kontrol etmese de öyle yapardı. Kimse öğrenci ev ziyareti yapmazken o yapardı. Yaptıklarını da birileri iyi desin diye yapmazdı. İşini kaliteli yapmaktı derdi.

Belki de onu değerli yapan da budur.

Annesi de Tuğba Öğretmen gibiydi. Yemeklerini çok lezzetli yapardı. Bunun için de kimseden övgü beklemezdi. Daima sıcak çayı ve yanında kurabiyesi olurdu. Komşular da ona çaya gelmeyi çok severdi. Misafire ikramlı davranırdı. Beni de böyle ağırlasınlar diye düşünmezdi. O sadece yaptığı şeyi iyi yapmakla meşguldü.

Kendine sorular sordu Elif Öğretmen;

Ben bulunduğum yerde insanların tercih edeceği kişi oldum mu?

Örnek alınası, davranışları olan biri oldum mu?

Yoksa sadece birileri beni övsün, beğensin diye bekledim mi?

Bu hayatta beğenilenlerin ortak özelliği neydi?

Peki, gerçekten beni kim beğensin?

 

===

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

 ===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

 

Yahya Hamurcu