Kavşak

 

Sisli bir kış sabahına uyandı Esin. Gün yeni yeni ağarıyordu ama yine de pusluydu. Elleri cebinde işe doğru yol alırken, şehirde hareketlilik çoktan başlamıştı. Siteden arabalar seri bir şekilde çıkış yapıyorlardı. Her gidişin bir de dönüşü vardı. Çoğunluk, bir sabah aydınlığında çıktıkları evlerine bir akşam karanlığında dönüyorlardı. Orada bile bir döngü vardı. Karşılaştığı komşuyla, arkadaşıyla selamlaştı. Kapıcı Mahmut amca site önlerini temizliyordu. Çocukların kimi servis bekliyor, kimi ise okula doğru yürüyordu. Mahallenin esnafları kepenklerini sıra sıra açıyordu. O kepengin açılma sesini severdi Esin. Erkenden kepenkleri açan bir esnaf, bereketinden nasiplenmeyi çağrıştırırdı.

Yürürken kavşağa doğru giden bir bisikletli dikkatini çekti. Bisikletin arkasına oturan çocuk el sallıyordu. Esin “Günün aydınlık olsun çocuk” dedi. Çocuk gülümseyerek bisikleti süren yakınına sımsıkı sarıldı. Önünden hızla uzaklaştılar. Yüksek binaların arasında kavşağa doğru yol alıyorlardı. Güzel bir resim gibiydiler. Kimdi acaba o çocuğun sarıldığı? Babası, abisi, amcası ya da dayısıydı bilmiyordu. Bildiği bir şey varsa ona güveniyordu. Kavşak büyük ve kalabalık, yollar ise pusluydu. Sürücü “Korkma, yanımda güvendesin” der gibiydi. Kavşağı geçince gözden kaybolmuşlardı. Esinin varacağı yere az kalmıştı. Kavşağa ve yola yüksekten baktı. Sonra derin düşüncelere daldı. İnsanın sarıldıklarını, dayandıklarını, güvendiklerini ve kavşaklarını düşündü. Puslu havalarını, aydınlık yollarını, gidişlerini ve gelişlerini düşündü.

Her insanın farklı kavşakları vardı.

Peki, insan yolda kavşağı nasıl geçmeli?

Neye sımsıkı sarılıp, neden uzaklaşmalı?

Her hareket insanı bir yere vardırır.

Peki, senin hareketin, seni nereye vardırıyor?

Bu yolda hareket ederken, insan neye sımsıkı sarılmalı?

Sımsıkı sarıldığın isteklerin, gerçekle uyumlu mu?

Neye yaklaştırıyor seni sarıldıkların? Ateşe mi, suya mı?

Yola çıkarken var mı bir hedefin?

Hedefi olmadan insan yol alabilir mi?

Yol netlik ister.

Aman kaza olmasın dikkat et dayandıklarına, sımsıkı sarıldığına!

Peki ya varacağın yere ulaşmak…

Mesele varmak, ulaşmak mıdır?

 Varmaya çalıştığın yolda, hareketin toplamda lehine mi?

Bir denizde yüzmek olsun bu yol,

İçinde yüzdüğün ateş mi, su mu nefsim?

Hangi amaçla, ne düşünüyorsun?

Ne algılıyorsun, ne aktarıyorsun?

Görüyor musun; aydınlığı da, karanlığı da?

Yaşamı da ölümü de, iyiyi de kötüyü de,

Duyuyor musun?

Zalimi de mazlumu da; hakkı da batılı da,

Gerçeği de, sahteyi de…

Üzülüyor musun, inciniyor musun küçük acılardan,

Kim bilir belki de büyük acıların merhemidir bilinmez,

Sarılıyor musun gerçeğe sımsıkı, bazen zor gelse de,

Ona dayanıp, itiyor musun sahtelikleri?

Dayandığın seni RABbine yaklaştırıyor mu?

Yol puslu da olsa aydınlık da olsa net misin?

Kavşak yakın çünkü…

Yol ya gerçeğe varacak ya da sahteye,

Seçim senin bu yolculukta,

Derin bir nefes al şimdi, çek içine gerçeği,

Ne kadar mı alabilirsin içine gerçeği?

Cevabı sende ve seçimlerinde gizli,

Sımsıkı sarıldıklarında, dayandıklarında gizli,

Yaklaş şimdi suya, zıddında uzaklaşarak ateşten,

Hareketin, sakınman, hedefin anlam kazansın…

Kalbin rahatlasın,

O zaman, yol puslu da olsa Hak,

Yol aydınlık olsa da Hak diyen, şahit olanlardan olmak ümidiyle ;)

===

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar. 

===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

 

Yahya Hamurcu