İLİŞKİNİN OLMAZSA OLMAZI NEDİR?

 

İLİŞKİNİN OLMAZSA OLMAZI NEDİR?

Hiç düşündük mü?..

Tatil yapmasak… Oluyor. Üniversite okumasak… Oluyor. Ev satın almayıp kirada yaşasak bir ömür... Oluyor. Atanamadık, evlenemedik, çocuk olmadı… Oluyor. Kayınvalide bir türlü sevemedi bizi… Yine bir şekilde oluyor. Ama iletişimsiz bir hayat… Alta koy üste koy… Yok, olmuyor.

Neden mi?

İnsan, ihtiyaçları olan bir canlı… Gıda, giyim, eğitim, ilişki... Bunların hangi biri karşılıklı alış-veriş olmadan ilerliyor?

İyi bir eğitim istiyorsam, ona göre bir kurum buluyorum. Bu kurumun da kendine göre talepleri oluyor. Neşeli, hoş sohbet bir kız arkadaş istiyorum, o da sahipkâr ve dürüst bir erkek arkadaşı olsun istiyor.

 

İnsan zarar etmek istemez; aldığı verdiğinden fazla olsun ister.

 

İnsanoğlunun istekleri maddi ve/veya manevi olabilir.  İş, eş, kariyer… Neyse o aradığımız, en doğrusunu bulmaya çalışırken, birçok deneme yaparız. Birazdan birileriyle ilişki kuracağım, iş ortağı olacağım ya da hayat ortağı. Peki, doğru kişileri mi seçiyorum? Bunu, iletişim kalitem belirliyor...iletişim kalitem belirliyor...

İletişim dediğimiz şey nedir peki? 

Gelin birlikte düşünelim...

Kelimenin kendisine baktığımızda ilkokul bilgilerimizden de hatırlayacağımız üzere “iletmek” fiiline eklenmiş işteşlik ekini görüyoruz: “-ş”.

Peki, bu ek eklendiği fiile hangi anlamı katar? Belirtilen işin karşılıklı yapıldığı anlamını.

Karşılıklı olan iletme eylemini başlatan nedir peki?

İnsanlar, kendi istekleriyle alakası olan şeylere ilgi duyar.

Aysun çok çalışkan ama benim gözüm çalışmakta değilse, Aysun’un ders notları ne kadar ilgimi çeker? Ya da Salih çok yakışıklı ama bana bakmayacağından eminsem, ne kadar gittiği kafeleri takip ederim? Benim alacağım maaş değişmeyecekse, patronun gelirini ne kadar önemserim? Zaten babam mirastan kızlara pay vermeyecekse, kime ne gidiyor beni neden ilgilendirsin?

 

Ekmeği olmayan insan, fırının yerini merak eder.

 

Yolda susamışsak, gözümüz su satılan yeri arar ya da tuvalet ihtiyacımız varsa, benzin istasyonu ya da camii aramaya başlarız. Hangi ablam makyajı güzel yapıyorsa, akşam buluşması öncesi onun odasına dikilirim. Hangisinin kıyafetleri daha ilgimi çekiyorsa, ona methiyeler düzer, ödünç almak için taklalar atarım. Babam bir tur arabasını sürmeme izin versin diye, fındık toplayacağıma söz veririm. Bu isteklerin hiçbiri bende yoksa, o konuda ilgisiz olurum. Bu isteklerin hiçbiri bende yoksa, o konuda ilgisiz olurum. Deneyimsel Tasarım Öğretisi derki açlığın kadar merakın olur.

 

Kadının biri daha yeni evlenmiş ama kocasına hiç hevesi yokmuş. Bir gün kadına arkadaşları sormuş:

-Kız, senin kocanın adı neydi sahi?

Kadın da:

-Valla, demiş, duyasım yoktu sormadım.

 

Bende o kocanın açlığı olmalıydı ki üzerimde etkisi olsun. Bir ümit besleseydim, anlamı olurdu. Peki, insanlar ne zaman birbirindeki bilgiye, mesaja, imkanlara ilgili olurlar?

Aslına bakarsanız, kendisini bağladığı zaman. Tıpkı Deneyimsel Tasarım Öğretisinin de dediği gibi:

 

 İnsanlar bizimle ilgili bilgiye meraklı değiller. 

Kendi ihtiyaçlarına ulaşabileceği bilgiye meraklılar…

 

- Anne, babam nerde? Para lazım, dışarı çıkacağım.

-  Mesaiye çağırdılar.

-  Nasıl mesai?

-  Taş dizmesi gerekmiş.

- Ya dalga mı geçiyorsun, nerde babam? Acillll!..

-  Nerede olacak? Kahvede… Nikahı bozulur gitmese.

-  Of baba ya, neyse, annem benim! Ateşlesene bir ellilik şu güzel oğluna.. Vardır sende vardırrr.

- Öpme yağcı. Çıkarken çöpü atıp bayat ekmekleri de ıslatıp balkona koyarsan düşünürüz.

Yani, bana para verecek misin onu söyle? Sen de benim işimi görecek misin onu söyle?

İşte...

İnsanın merak etmesi için bir sebep olmalı... 

İyi bir gelin adayı olarak gözünde seni canlandırdığı an “konuştuğu var mı?” diye araştırır... İngilizce hocası olduğunu öğrendiğinde, özel ders verip vermediğini merak eder... Yurt dışına çıkacağını duyduğunda “ucuza telefon getirebilir misin?” diye sorar...

Seni üç haftadır evinden gelip almasının, kafelerde dinlemesinin nedeni, “Bak parmağım uf oldu” dediğinde üç yaşa inip “Obüdü, üflerim geçer” deyip başkası görse gülünecek hale girmesinin asıl nedeni ne? Saçmalıyorum ama kafa sallıyor, onay veriyor, gülüyor. Aklından geçen ise “Tamam, sen şunu söyle; evlenecek miyiz, evlenmeyecek miyiz?” Bütün bunlara katlanması, bende onu bağlayan, isteğine karşılık gelen bir şeylerin olmasından.

Peki, iletişim bunun neresinde?

“Kim bunları becerebilir? Ben o kişi ile ilerlemek istiyorum.” İşte, insan o açlığı karşılamak için zihninde bir çözüm arayışına giriyor. Artık çok hızlı çevreme bakıp algılıyorum, diyorum ki “Şu kişi ile…” O kişi bana neden baksın? Bende de onun isteğini karşılayabilecek bir şeyler olmalı.

Yani…

İnsan ister ki..

Önce karnı doysun, doyurmaya sıra gelsin

Sevildiğinden emin olsun, sevmeye karar versin..

İnsan en çok kendi nefsini bilir.

Nefsini adı gibi bilir.

Her şeyi çok bilir de

Başkasını kendi nefsi gibi bilmez.

Düşünmez ki ihtiyacını giderecek olan da aynı nefsi taşır.

Her “önce ben” diyen keçinin yolu, köprüde benzeriyle kesişir.

Şimdi, kim kime yol verir?

Gücü yeten yettirdiğine...

Sen gücün varken önce ihtiyaç karşılayan ol ki karşındakini yanına al,

Al ki...

Gücünün yetmeyeceği karşına çıktığında köprüden düşme….

===

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

 geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

 

===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

 

Yahya Hamurcu