Oku

SEN “OKU”, dedin; biz sadece baktık. Baktık, baktık ve baktık. Ama göremedik…

Okumayı birkaç satıra göz atmak zannettik; büyük kütüphaneler önünde poz verdik. Kıyas birkaç satır olunca da bu pozla “olduk” zannettik. “Ciltlerle kitap yüklenmiş eşek” gibi olmayın, diye uyardın ama duymadık.

Alfabeler olmazsa okuyamayız, diye yanıldık. Ne ilginçtir ki hala da fark etmedik. Üstelik, farkındalığımızı birilerinin oluşturabileceğine inandık. Kendimizi hiç fark edemedik. Oysaki SEN “Okumaya kendinden; insandan başla” dedin. Anlamadık, diyeceğim ama çok hem de çok çoğumuz, duymadık bile.

Kendi yaradılışımızı irdelemek için, sadece açık bir bilinç yeterliydi . Ama biz daha fazlanın peşinden koşarken, bilincimizi kapattık. Rızkımı kazanıyorum, kabuğunun içinde çarpan kalpten, haberdar olan “BİR”i var; bilemedik. Yaşamak için en çok ihtiyacımız olanlar bedavayken… Sahi, biz hangi rızıktan bahsediyoruz?

İstekleri yerine gelmediği için şikayet edip duran insan! Onları bunları suçlayarak sızlanıp duruyorsun da… Bilmez misin ki hüküm sahibi BİR’i var. Ona onu yaptırtan var; geç sen orayı… Bırak artık vadide koşturup durmayı. Çık, tepeye… Bak etrafına… OKU!

İşte geliyor Güneş… Nasıl oluyor da sürekli yanıyor ama hiç tükenmiyor; öyle değil mi? Neden her gün doğudan doğuyor? Neden buna mecbur olsun ki? Nasıl karar verdi her gün doğudan gelmeye acaba?

Bak neler düşünebiliyor insan! Bırakalım, entel dantel cevapların gırla aktığı soruları… Tamam, bırakalım… İnsana gelelim haydi! Maymunları da rahat bırakalım ayrıca. Öyle ya hayvan hakları… İnsan, demiştik… Bir damladan ne hale geldik; hiç mi görmezsin? Haklısın, yumurta da var… Peki hangi yumurtanın üzerine su damlamış da orada bir canlı oluşmuş; geçelim insanı…

Güneş,  AY, gezegenler, yıldızlar, meteor, yerkabuğu, kabuğun altı; çekirdeği vs., milyonlarca bitkiyi ve hayavanı da geçelim… Hepsini geçelim… Zor olmasa gerek… Zaten geçmiştik… Cevizin neden sert bir kabuğu ve üzerinde de yeşil bir kabuğu olduğuna hiç şaşırmadık; çok alıştık. Karıncaların hareketleri, yuvalarına sürekli bir şey taşımaları zaten sıradan (!)  

Milyonlarca bitkiyi ve milyonlarca hayvanı ve onların her birine ait milyonlarca, tıkır tıkır işleyen yasayı geçelim… Haydi; geçtik diyelim… Ey insanoğlu! Sen şimdi bu geçişi nasıl yaptın? Düşünmedik ya hani… Sildik… Hani hep yaptığımız şey; gerçeği silmek…. Bak daha gerçekten hiç bahsetmiyoruz. Gerçeğin ne olduğundan…. Gerçeği nasıl ispatlayabileceğimizden… Aslında çok aşikar, net; gözünün önünde durduğundan… Buralardan hiç bahsetmiyoruz. Şunu diyoruz; sildik ya… Hah, işte; onu nasıl yaptık mesela?

Hani, delete tuşuna basıyoruz ya her gün çoğumuz. Basmak yetmiyor ki emin misin, diyor; are you sure, diyor. Şuurun açık mı (!) Bak siliyorsun… Ya yes, diyorsun… Bak bir daha düşün, diyor. Tamam peki, ben şimdilik çöpe atayım, istersen oradan gider alırsın diyor. Belli mi olur kafanın tası atmıştır, atarsın… Sonra gider geri alırsın… Altı üstü bir belge sileceksin. Belki de aslında saçma sapan bir iki cümle yazmıştın… Bir sürü tantana çıkarıyor.

Sen, sana ait gerçekliği siliyorsun sürekli… Hadi geçelim, dedik ve geçtik. Hiç yorulmadın. Nasıl oldu bu mesela(?) Zihninin neresine basmış olabilirsin bunu yaparken; ey insan! O esnada kalbin ne yapıyordu acaba? Sahi nefesini tutmuş muydun yoksa devam ediyor muydu oksijen giriş çıkışı? Bak şimdi oksijen dedik, kafam oraya gitti; ya hu bu oksijen hem yaşatıp hem nasıl öldürebiliyor… Tamam tamam onu biz de biliyoruz da; neden ama yani? Neden öyle oluyor?

Ah insan! Her lafa bir cevabın var da sana saçmaladığını kim söyleyecek acaba; bunu düşündün mü? Sürekli kendi dairenin etrafında dönüp duruyorsun. Mutfak ve salon arasında geçen bir yaşamda, insan yemeği nerede pişireceğini ne kadar düşünebilir sence? Ara sıra para verip daha güzel yemek yapan ile tanışma ihtiyacı duymayana, sen çok daha güzel yemekler var, desen ne olacak… Sonra, başka yemek tatmak istemeyene yemek tarifleri kitabı hediye etmenin ne anlamı var(?)

Kendini okur yazar zanneden insan! Başını kaldır ve bak! Perdeni aç da gör! Görüyor musun; lisanın ne olursa olsun, her yer kitap… Baktığın ve gördüğün her şey; dilden, dinden, ırktan bağımsız sana bir şeyler anlatıyor. OKU!

===

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

 

===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”

 

Yahya Hamurcu