Şükredebilmek…

Ne önemli bir meziyet…

İşler yolundayken insan unutuyor da…

İmkanlar azalınca farkına varıyor…

“Meğer ne kadar çok şeyim varmış, anlayamamışım” diyebiliyor…

 

O yüzden…

Daha çok şükretmeli insan…

Sık sık şükredebilmeli…

Güneş bugün doğmak zorunda değildi...

İhtiyacım kadar oksijen olmak zorunda değildi.

Parmaklarım olmak zorunda değildi.

Görmek zorunda değildim.

Günüm iyi geçmek zorunda değildi.

Kaza yapmamak zorunda değildim.

Yiyecek ekmeğim olmak zorunda değildi...

Konuşabilmek zorunda değildim; hiç anlatamıyor olabilirdim...

 

 

Şükredebilmeliyim…

En ufak detaya kadar…

Bir bardak çay içmenin şükrünü yapabilmeliyim…

Gün olur, bir bardak çay içecek halim kalmayabilir…

Halim olsa da imkanım olmayabilir…

Bu olumsuzlukların olmaması için bir engel yok…

Bunlar olabilecekken olmadıysa tatmin olduğumu belli etmeliyim…

Hatta olumsuz gözüken durumlara da şükretmeliyim…

Çünkü kötü gördüğüm durumdan daha kötüsü de olabilirdi ama olmadı…

Şükredecek çok şeyi var insanın…  

Şükrettikçe artacak nimetler…

Şükrettikçe geçecek acılar, dertler…