Defne’nin ilkokul yıllarından beri hayalini kurduğu bölüm anaokulu öğretmenliğiydi. İstediği bölümü kazanabilmek için üniversite sınavına girmesine günler kalmıştı. Evet, artık lise son sınıf öğrencisiydi. Okullar yaz tatiline girdiği hafta, ablasıyla sohbet ediyorlardı.

— Abla, biliyor musun bu yaz çok ders çalışmam lazım. Kendime plan yaptım. Her günü dolu dolu geçireceğim ama birkaç gün dinlenmek istiyorum.

Ablasıyla konuşurken bir yandan da üniversiteyi bitirdikten sonra nasıl öğretmen olacağını düşlüyordu. Öğrencileriyle oynayacağı oyunları, etkinlikleri hayal ediyordu.

Tatil başlamış ve günler yavaş yavaş geçmeye başlamıştı. Bir gün, iki gün, üç gün derken haftalar geçmişti ama Defne’nin okulun bittiği gün ablasına anlattığı çalışma programları unutulmuştu. Defne’nin öğretmenliğe dair ne bir konuşması ne de çabası vardı. Ya cep telefonuyla vakit geçiriyor ya da geç saatlere kadar oturuyordu. Sabahları da geç uyanıyordu.

Ablası Zülal, kardeşinin durumunu bir süre gözlemledikten sonra:

— Defneciğim hani birkaç gün dinlendikten sonra ders çalışmaya başlayacaktın, ne oldu? Günler değil artık haftalar geçmeye başladı ama sende bir gayret yok. Günlerin ya telefonda oyalanarak ya da geç saatlere kadar uyumakla geçiyor. Hedefine ulaşmak için artık ders çalışman gerekiyor, biliyorsun değil mi? Eğer böyle devam edersen ne öğretmenlik yapabilirsin; ne öğrencilerinle o hayalini kurduğun oyunları oynayabilirsin; ne de etkinlikler yapabilirsin. Bu isteklerin sadece kurduğun hayallerde kalır.

— Ablacığım, tamam biliyorum. Ben de günlerimin boş boş geçtiğinin farkındayım ama bir türlü başlayamıyorum. Ne yapacağımı, nasıl başlayacağımı bilemiyorum.

— Evet, başlamak biraz zor ama önce hedef belirleyip, hedefini belirledikten sonra tekrar ders çalışma ile ilgili bir planlama yapman lazım. Azı küçümsemeden yavaş yavaş başlıyor olman gerekir. Önce seni yormayacak şekilde, az sayıda soruyla başlamalısın. Sonra sayılarını yavaş yavaş artırman gerekir. Örneğin; sadece elli Matematik, yirmi beş Türkçe sorusuyla... Birden olmaz. Ama en önemlisi önce uyku saatini düzenlemen gerek. Onun için de sabahları erken kalkman, geceleri uyuman lazım. Ha bir de güne tüketerek değil, üreterek başlaman gerekir. Zaman su misali hızla geçiyor. Daha dün gibi değil mi? Büyüdüğümüzde ben hemşirelik hayallerinden bahsediyordum ve sen de nasıl öğretmen olacağını anlatıyordun. Bak ben mesleğe başlayalı iki yıl oldu bile. İnsan hedefi doğrultusunda doğru bedelleri ödediğinde her şeyi yapabilir.

Ablasının nasihatleri Defne’yi şevklendirmişti.

—Tamam ablacığım, önce kendime bir planlama yapmaya başlıyorum. Seninle konuşana kadar nasıl yapacağımı bilmiyordum ve yapabileceğime de inanmıyordum. Zaman geçti artık yapamam diyordum. Elli soruyla başlamak az geliyor iki yüz elli soru da gözümde büyüyordu. Azı küçümsemeden yavaş yavaş başlıyorum o halde. Desteğin ve tavsiyelerin için çok teşekkür ederim.

Demek ki bir insanın harekete geçmesi için sadece istemesi yetmiyordu. Hareketi başlatacak doğru stratejileri bilmesi ve ufak adımlarla başlamanın önemini anlaması gerekiyordu. Defne bunu çabuk fark ettiği için kendisini şanslı sayıyordu. Kendisine yol gösterdiği ve içine düştüğü kısır döngüden çıkardığı için ablasına ayrı bir sevgi besliyordu. Ne zaman kafası karışsa ablasıyla konuşurdu. Onunla her sohbetinde yeni bir şey öğrenirdi. En son öğrendiği de hayat dersi gibi kulağına küpe olmuştu; “Sakın azı küçümseme. Büyük başarılar asla bir anda olmaz”

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

===

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”