KAR VE GÜNEŞ İKİ ZITLIĞIN UYUMU

Kar ve güneş, doğanın iki zıt yüzü; biri soğuk diğeri ise sıcaktı. Zıtlıklarına rağmen birlikte uyum içinde dünyada varlıklarını sürdürüyordu. Anneleri, Zeynep’le Arda’yı kar ve güneşe benzetirdi. Farklıydılar ancak kar ve güneş gibi farklılıklarına rağmen uyumlu değildiler. Biri az konuşur, diğeri çok konuşurdu. Biri çok düzenliyken diğeri dağınık mı dağınıktı. Birisi çok hareketliyken diğeri oldukça sakindi. Birisi sevgi pıtırcığı gibi diğeri mesafeli mi mesafeliydi. Aralarında yaş farkı az olmasına rağmen neredeyse hiçbir konuda anlaşamazlardı. Birisi çok yemek seçer diğeri ne olsa yerdi. İki zıt kutup gibi Zeynep’in sevdiği şeyleri Arda sevmezdi. Arda’nın ilgisini çeken şeylere Zeynep burun kıvırırdı. Her gün didişecek bir şey bulurlardı. Birinin ak dediğine diğeri kara demeyi adeta görev edinmişti. Annesi ve babası bu duruma üzülse de onlara söz geçiremiyorlardı. Elbet, bir gün araları düzelecekti ama ne zamandı?

Bir kış sabahı, kar yeryüzünü beyaza boyamıştı. Ayaza rağmen dışarı çıkıp oynamak istiyorlardı. “Birlikte oynayın!” diye tembihleyen annesini duymamışlardı bile. Zeynep kardan bir kale yapıyor, Arda kardan adamını tasarlıyordu. İkisi de oyuna dalmışlardı. Arda, kardan adamını büyütmek istedi ancak kar yığınını tek başına sürüklemekte zorlandı. Denemelerine rağmen taşıyamayınca pes edecek gibi oldu. Tam o sırada Zeynep onu fark etti. Önce “Yardım etsem mi?” diye düşündü. Sonra gururuna yenik düştü, arkasını dönüp gitti. Ancak birkaç dakika sonra içi rahat etmedi. Geri dönüp Arda’ya yaklaştı, “İstersen birlikte deneyelim.” dedi.

Arda önce şaşırdı, sonra hafifçe gülümsedi; “Olur...” dedi sessizce. İkisi birlikte çalışarak büyük kar yığınını yuvarlamaya başladılar. Bir süre sonra kardan adamın gövdesine eklemeyi başardılar. Arda ve Zeynep için bu kardan adam yapmaktan çok daha fazlasıydı. “Aslında birlikte eğlenebiliyormuşuz” un ispatıydı. Ön yargılarının yıkılmasına bir adımdı. Birlik olmuş, beraber başarmışlardı. Arda Zeynep’in yanından sessizce uzaklaştı. Zeynep’in omzuna uzaklardan bir kartopu attı. Zeynep’e gülümseyerek saklanıyor bir taraftan da cephanesini hazırlıyordu. Zeynep de harekete geçti, “Al sana, al sana”... Kartopu savaşı böyle keyifli başlamıştı. Neşenin belirtisi kartopu oynayan çocuk sesleri bahçeyi doldurmuştu. Gün boyu birlikte oyunlar oynadılar; dev kardan kaleler yaptılar, kar melekleri çizdiler…

Akşam olduğunda ikisi de yorgun ama mutluydu. Aile gün içindeki kaynaşmalarını pekiştirmek istedi. Birlikte kutu oyunu oynadılar.

Ertesi sabah Zeynep Arda’ya birlikte oyun oynamayı teklif etti. Arda yalnız oynamayı sevse de Zeynep’ e uyumlandı. “Ancak akşama kadar sokakta zaman geçirmek yok, iki saat sonra eve gelip ders de çalışacağız olur mu? Çünkü sınava hazırlanmam lazım.” dedi. Zeynep kabul ederek, “Anlaştık!” dedi. Mahalledeki arkadaşlarıyla birlikte oyun oynadılar. Sonrasında evlerine gelip birlikte ders çalıştılar. Arda dersini yaparken Zeynep kitap okudu. Zıtlıklarını yönetmeye, birbirlerindeki güzellikleri keşfetmeye başlamışlardı.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: “İnsanı farklılıklar güzelleştirir. Farklılıklara rağmen uyumlanan iletişimi yönetir.”

Güneş ve kar hayatımızda var olan farklı güzelliklerdi. Biri soğuk, sakin ve bembeyaz; diğeri sıcak, parlak ve ışıl ışıldı. Zıtlıklarına rağmen bir uyum içindeydiler. İnsan da kendine benzeyenlerle yakınlaşmak ister. Hayat ise çoğu zaman burnunun dibine farklı özellikteki insanları çıkarır. Zarar vermeyen farklılıklar ise insanın gelişebilmesi, öğrenebilmesi için bir fırsattır. Anlayıp iyiye uyumlananlardan olmak ümidiyle…

===

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.