Sabah uyandığında kendini düne göre çok farklı hissediyordu. Hayatında ilk defa işe gidecekti. Liseyi yeni bitirmişti ve ailesinin maddi koşullarından dolayı çalışması gerekiyordu.

Çok heyecanlıydı… “Acaba işe başladığımda bana kim yardım edecek? İşi nasıl öğretecek? İş yapmayı becerebilecek miyim? Nasıl insanlarla tanışacağım? Yöneticim nasıl?” Aklında bitmeyen sorularla, arkası kesilmeyen düşünceleri orada bırakıp, işin yolunu tuttu.

Kısa bir minibüs yolculuğundan sonra Ayşe, iş yerine vardı. Yapacağı iş, sinema gişesinde bilet satmaktı. Sinemanın renkli dünyası onu hep çekmişti. Renkler, videolar, yetişmek için koşturan insanların hareketi, kocaman gösterişli afişler… Her hafta farklı farklı filmlerin birbirini kovalaması…

Hayallerindeki kariyer planı bu değildi belki ama seçenekler arasından kendine en çok bunu uygun bulmuştu. Hep de orada kalacak değildi ya, daha ilk basamağa yeni atmıştı adımını. Kim bilir belki de yükselecekti? Geçen bir seminerde duyduğu cümleyi söyleyen arkadaşı geldi aklına; ‘’Sen sebeplerini oluşturmakla ilgilen yeter…’’

“Ne kadar da kritik bir cümleymiş meğer”, diye düşündü, oysa ilk duyduğunda hiç de böyle düşünmemişti, ne garip…

İlk iş günü

Çalışacağı sinemaya adımını atar atmaz herkesle tanıştı. Sonra uzaktan da olsa görev alacağı gişedeki yeri gösterildi. Çok heyecanlı olduğu her halinden belliydi. “Acaba yapabilecek miyim? İnsanlarla nasıl konuşacağım?..” Yine kafasına birçok soru doluştu. Daha sabah vedalaşmamış mıydı bunlarla? Anlaşmamış mıydı annesinin eteğine yapışıp her şeyi soran çocuk gibi davranan zihniyle?

Sinemanın girişindeki bekleme odasında bunları düşünürken olan biteni gözlemliyordu. İnsanlar gösterimdeki filmlerden birine bilet almak için yavaş yavaş gişeye gelmeye başlamıştı. Bir yandan da çalışanların, işi nasıl yaptığını izliyordu çaktırmadan. Gişede çalışanlardan birinin içine kaçmış kesik kesik kelimelerle, esneyerek, sinema bileti değil de sirke satan yüzüne baktıkça içi bir fena oldu. Neyse ki hemen yan gişede kocaman gülümsemesi ağzının kenarında duran, her cümlesini canlı bir ses tonuyla günün ilk cümlesini söyler gibi söyleyen birini gördü. Yaka kartından adını kopya çektiği, eski arkadaşı Selma’ydı bu. Kendini ilk müşterisini karşılarken hayal ediyordu ki yüksek bir sesle irkildi:

“Ayşe, haydi muhasebeye kızım!... Bir uğra da sana para verecekler” dedi yöneticisi. Ayşe de heyecanla ve utancından “Nasıl yani ilk günden para da mı veriyorlarmış?” diye soramadan kendini muhasebenin önünde buldu. Görevliyi beklerken soru soran çocuk gitti, bayram harçlığını bekleyen çocuk geldi bu sefer zihnine. “Zaten eve de alışveriş yapmam gerekiyor. Ay ne iyi olacak bu para. Off! Annem de çok sevinecek. Hadi be abii, nerde kaldın…”

Görevli elinde bir poşet, içinde 100 tane bozuk 1 lira ile gelmesin mi! “Ah Ayşe saf mısın kızım ya, ne avansı ilk günden, sen hiç anlamıyorsun bu işten” diye geçirdi içinden. Bu paranın, gişede müşterilere bilet satışı yaparken ihtiyaç halinde kullanması için verildiğini anlayabilmişti çok şükür, yoksa ilk günden rezil olacaktı. Kendi haline gülüp, yerine geri döndü bir koşu.

Yöneticisi “Kendine önce tecrübeli bir arkadaş seç!.. Bir iki gün onunla vakit geçir, sonra tek başına bir gişe verelim” deyince hemen gözüne kestirdiği Selma’nın yanında aldı soluğu. İyi ya, madem bir şey öğrenecekti, en iyisinden neden öğrenmesin…

İlk ustam

Selma dakika bir gol bir; hemen elindeki poşette duran bozuk paraları kasaya döktürttü. “Hoş geldin, hadi bakalım hızlı başlıyoruz” dedi ve hemen o gelen müşterilerle ilgilenirken para hesabını Ayşe’nin eline bırakıverdi. “Kağıt getir Ayşe’cim, kalemimiz kalmamış Ayşe’cim, hadi fiş rulomuz azalmış’’ derken “Bir dakika durdurtmuyor yahu”, diye geçirdi Ayşe içinden. Hayır elinin de ayağına dolaşacağı tutmuştu. Bir kağıt getiriyor elinden kayıyor, fiş rulosunu takacakken tutturamıyor. Arada bir müşteri fırçası derken, yine arkadaşının sözleri kulağında çınladı. “Bak Ayşe! Yeni işe girdiğinde işler hemen rast gitmeyecek, ona göre… Ama sen sıkı çalış, sakın oflama… Aksilik olabilir, hata yapabilirsin… Yeter ki bilerek yapma!.. Bak tamam mı? “

O zaman kulak arkası ettiği sözlerin nasıl bu kadar gerçek olabileceğine kendi de inanamıyordu. Nerden biliyordu bu kız bunları? Haa… Dur, dur, neydi adı? Deneysel tasarlama mıydı… Yok yok… Hah, Deneyimsel Tasarım Öğretisi! “Kendime vereceğim ilk maaş hediyemi buldum” diye geçirdi içinden…

Ne demişti sahi arkadaşı? “Oflama devam et!” Ya ne oflaması diye düşünürken güldü kendi kendine. Bırak oflamayı, nefes alamadan çıkış saati gelmişti bile... “Çok yoruldum ama daha ilk günden bunca şey öğrettiyse, ben ustamı buldum vesselam” dedi içinden. Fiziksel olarak yorgun olsa da içinde garip bir mutlulukla minibüse attı kendini.

İşaretler

Bu hayatta hedefe giderken öğreneceğin şey ne kadar önemliyse, öğrendiğin kişi de o kadar önemlidir. Biz o yola giderken de güzel öğütler, uyarılar alabiliriz etrafımızdan. Kısmetliysek Ayşe’nin arkadaşı gibi “gerçek cümleleri” fısıldarlar kulağımıza. Daha da gerçeğe isteğimiz varsa, kendimiz peşine düşeriz, bizi bir hedefe ve amacımıza götürecek olan kritik cümlelerin.

Biz düştükçe onlar bizden kaçmaz, aksine bize doğru yaklaşır. Yaklaştıkça daha önce belki defalarca duyduğumuz ama anlamadığımız cümleleri anlar, hatta bırakın anlamayı yaşar hale geliriz.

İnsan istiyor ki hemen ilk gişeye oturduğunda kendi başına bileti kesebilse… Hatta, Dtö’nün dediği gibi ilk söylenenleri ilk söylendiğinde anlayabilse… Ama hayat, uzun zamandır açılmamış bir kitabın üzerindeki tozun atılması gibi, çıraklığımızı atmamızı bekliyor. Zorluklara rağmen pes etmeden yolumuza devam etmemizi istiyor.

 

“Deneyimsel Tasarım Öğretisi Başarı Psikolojisi Eğitimi, hayatın evrelerini de anlatır… Bir iş, bir oluş içerisindeki insanın hangi evrelerde, nelerle karşılaşacağına ışık tutar.”       

 

 ===

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi geçmiş deneyimlerle yarını şekillendiren bir gerçeklik ilmidir. Bireylerin problemlerini çözmeleri ve hedeflerine ulaşabilmeleri için ihtiyaç duydukları yöntemleri öğretir.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara stratejiler sunar.

 

===

 

“Milyarlarca insan içinde, “bir” kişinin ne önemi olabilir ki?

 

Bunun cevabını o “bir” kişiye sorun!”