Her insanın kendi kurduğu bir düzeni vardır. Düzensizliğin içinde bile yer alan bir düzen...   İnsanın aslında düzene bir meyli vardır. Rutin halini almış düzenler sıkıcı gelse bile insanın işini kolaylaştırır. Vaktinde gelmeyen otobüs, vaktinde ödenmeyen ücret hepimizin canını sıkar. Düzen bir sonraki adım için insana öngörü sağlar. Düzen haline gelmiş bize zarar veren alışkanlıklarımız da vardır. Bunları değiştirmek istesek de bir türlü eyleme geçemeyiz.

- Daha az yemeliyim!

- Daha az konuşmalıyım!

- Daha çok çalışmalıyım, daha az tembellik yapmalıyım!

- Daha erken kalkmalıyım!

- Daha fazla hareket etmeliyim!

İsteriz de isteriz. Ramazan düzen bozup yeni bir düzen kurmak için bir fırsat ayıdır. Oruç ise aslında isteklerimizi ertelemeyi mecbur bırakan bir ibadettir. Öncesinde bir özlem, ardından bir tedirginlik başlar. Kolay mı? Gecenin bir yarısı kalkıp yemek hazırla ve ye! Kimi için uykuyu bölmek zordur. Kimi için sabaha karşı yemek yemek zordur. Kimi için yemek sonrası ortalığı temizlemek zordur. Kimi için ise bölünen uykuya devam etmek sıkıntılıdır. Ancak her zorlukta bir kolaylık vardır.  

Zeynep henüz 17 yaşındaydı, 9 yaşından beri oruç tutuyordu. İlk oruç tuttuğu yıllar uzun ve sıcak günlere denk gelmişti. Şimdilerde ise günler daha serin ve kısaydı.  Ramazan ayını ailecek özlemle bekliyorlardı. Hep beraber sofraya oturmak, iftara özel yemekler ve tatlılar yemek büyük keyifti. Hele mis gibi kokan ramazan pidesi bu aya özeldi. Annesi her iftarda mutlaka misafir ağırlardı.  Zeynep yüzünde huzursuz bir ifadeyle “Anne ne kadar kaldı Ramazan’a? Bu yıl sınava gireceğim, içim daralıyor oruç tutacağımı düşününce’’ dedi. Nedenini ise iki kelimeyle özetledi; “Düzenim bozuluyor.” Yemek sonrası geç vakte kalan misafirler ve yıkanması gereken bulaşıklar onu epeyce düşündürüyordu. 

İnsan hedeflerine göre düzenini kurar. Buna göre de hayatını en güzel şekilde geçireceğini düşünür. Seçimleri hep istekleri yönünde ilerler. Ne yiyeceğim, ne giyineceğim, ne yapacağım? Sorunun cevabı isteklerinden gelir. Başrolde ben varım zanneder ama başrolde olan istekleridir. Kendine iyi geleceğini zannettiği seçimleri yapar. Ramazan’da ise başrolde artık oruç vardır. Gün ona göre dizayn olur. Uyku saati, yemek saati, spor saati... İnsanlar mevcut alışkanlıklardan vazgeçmek zorunda kalır. “Kahve içmeden uyanamam. Kahvaltısız dışarı çıkmam. Gece uykumu bölemem” artık yoktur. Tüm bahaneler bir süreliğine son bulur. İnsanda günden güne artan bir farkındalık oluşur. Yapılamaz olan işlerin yapılabildiği ve Ramazan’la daha da bereketlendiği görülür.

Zeynep de endişelerine rağmen şikayet etmeden orucunu tuttu. Son 10 gün kapıya dayanmıştı. “Nasıl geçiyor Ramazan?” dedi annesi. ‘’Bu düzen bana iyi geldi’’ dedi Zeynep. “Hatta günde üç kere yemek gereksizmiş. Öğün aralarındaki o kuruyemişler atıştırmalıklar vaktimi oldukça alıyormuş. Sabahları hafif bir başlangıç, akşamları da aynı saatte tek öğün.  Hele dersten başını kaldırıp mutfakla ilgilenmek çalışma hayatıma hareket kattı ”  diyerek sözünü tamamladı.  Annesi gülümsedi, herkes hayatını toparlamak adına Ramazan’dan payını alıyordu. Aslında insanların zorlandığı yerler aynı zamanda onları nasıl da güçlendiriyordu. İnsanın kurduğu düzeni bozup daha iyisiyle tanışmasına vesile oluyordu.

“Ramazanda kahve içmeyince başım ağrıyor. Sigara içmezsem sinirli oluyorum. Açlık beni yoruyor. Gece kalkınca uyku düzenim bozuluyor” diye düşünebiliriz. Halbuki insan denese kim bilir neler değişecek. Böylece insan neyi yapıp neyi yapamayacağını gördükçe daha da güçlenecek. Aslında o  zaman  her şeyin kendi elinde olmadığını ve gerçek destekçisini tanır. Kendi için istediklerinden daha iyisini ona verebilecek olanı algılar. ‘’Yanılmışım, düzenimi bozdum ama çok daha güzel günlere ulaştım..

Her Ramazan bir yenilenmedir, yeni hedefler belirlenir.

İsteğine göre değil ihtiyacına göre hareket edebilmek için yol gösterici bir pusula niteliğindedir. Sonunda elde edilen gerçek imkanlar ile samimi bir yüzleşmedir.

İstekleri yönetmek için esaretten kurtulma yolculuğudur. 

Bir kere gelebildiğin bu hayatta kendi gücünün ötesinde bir güce teslim olmaktır.

Peki, bu bereketi hayatımızda yaşamak için eski düzeni bozup, yeni bir düzen kurmak istemez miyiz?