MUTLULUĞUN ANAHTARINI KAYBETTİM!

Dünyanın En Mutlu İnsanı           

Kim mutsuz olmak ister ki bu hayatta? Her insan mutlu olmak ister ve isteklerinin peşinden gider. Hayaller kurar, planlar yapar, adımlar atar. Evim, eşim, çocuklarım, kariyerim der. Bin bir çaba ve emekten sonra isteklerine kavuşur. Kavuştuğu yerde, “Dünyanın en mutlu insanı” olacağını zanneder.

             Bir zaman sonra insan bulunduğu duruma alışır, standartları oluşmaya başlar ve “Aradığım bu muydu?” diye düşünerek hayal kırıklığına uğrar ve bir süre sonra “keşke”ler başlar. Tatminsizlik duygusu içini yakar. Evi ile ilgili sorunu varsa, evini değiştirmek için çabalar. İşiyse sorun, kariyerini yükseltmek için uğraşır da kendini unutur. Eşiyse sorun, yalnızlık veya geçimsizlik gibi problemleri olur. Hayat boyu didinir durur, hayal ettiği şeylere sonunda kavuşur. Peki kavuştuğunda ne yapar? İnsan nerede yanılır?

O Paketin İçinde Ne Var?

İnsan! İradesi olan tek canlı. “İnsan” adı unutan…

İstekleriyle sınandığını unutur. Her istek bir sınav kapısıdır oysa. İsteyerek seçtiği işiyle, eşiyle veya sonra evladıyla sınanır. İnsanoğlu her istek ürettiğinde bir seçim yapar ve bir paket satın alır. O paketin içinde isteklerinin bedelleri vardır. Oysa insan sonucu isterken sebeplerine odaklanmadığı için yanılır. O adamla evleneyim ister ama paketten anne babası, kardeşleri, akrabaları, arkadaşları ve işi de çıkar. O çocuğu ister ama paketin içinde gazı, hastalığı, uykusuz geceleri de vardır. Yani insan bir seçim yaptığında aslında hangi problemleri de beraberinde aldığını düşünmek zorundadır.

Peki insan probleme razı mı? İnsanoğlu daima problemden kaçar, kaçarken de sobelenir. Çözüm bekleyen, ertelendikçe büyüyen problemler, dağ gibi üstüne gelir. Her geçen gün yanına bir yenisi eklenir. Mesele problemin kendisinde mi? Yoksa problemi çözmek yerine yaşamakla ilgilenen insanda mı?

Aradığım Mutluluk Azmimde Saklı

Oysa hep dışarıdadır gözü insanın. Kendisinden çok başkasına verilene odaklanır. “Keşke benim olsa!” diye hayıflanır. Aradığı yerde bulamadığı, tam da bulduğunu sandığı yerde kaybettiği, hayal kırıklıkları ile doludur hayatı. Esasında mutluluk nerededir? Tüm engellere rağmen her gayret edişinde, attığı her adımla ilerleyişinde, yanı başındadır. Kişi aradığı mutluluğu gösterdiği azimle bulabilir. Asıl başarıya, sonuçlarla değil, oluşturduğu sebeplerle ulaşabileceğini zamanla anlar. “Kaybettim, bulan var mı?” dediği mutluluğun anahtarının cebinde olduğunu sonradan fark eder.

            Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; Mutluluk insanın sonuçlarıyla ilgili değil, oluşturduğu sebepleriyle ilgilidir. Kişi hedeflerine ulaşabilmek için gayret ettikçe o yolda mutlu olur.

            Yokluktan, sıfırdan hayata başlayan ve yüksek imkanlara sahip üç arkadaş bir araya geldiğinde en çok neyi konuşur? Gittikleri lüks tatili mi? Yoksa çocuklukta derede yüzüp acıkınca yedikleri salça ekmeği mi? Bindikleri lüks arabayı mı? Yoksa otostop çekerek okula gitmeye çalıştıkları o yokluk günlerini mi?

Esasında kimse, mutlu olmak için ödediği bedelin içinde, saklı bir hazine olduğunu bilmez. Herkes hedefine ulaştığında aradığını bulacağını zanneder. Oysa insan yanılır. Mutluluk bir sırdır, o sır yolda olana, gayret edene verilir.